dinsdag 29 maart 2011

Woest dat ik ben!















Na een aantal ingewikkelde gesprekken deze dag, waarbij ik na die tijd dacht: "Had ik maar..." en waarbij ik weer veel te beleefd ben gebleven, voel ik me nu woest. Ik voel iets in mijn lijf dat ik niet beter kan omschrijven dan dat het gedicht dat doet.

4 opmerkingen:

  1. ik ben blij dat ik niet de enige ben die zich zo voelt na vanavond! Mooi en passend gedicht! Nu maar hopen dat die storm ons niet wakker houdt vannacht, want dat is het niet waard!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat is er gebeurd, wat is er gebeurd?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat is er toch allemaal aan de hand? Vertel het me!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. M'n werk wil ik graag goed doen. Ik bereid me goed voor op elke groep die op bezoek komt. Ik denk namelijk dat ik daar punten mee scoor. Dat er meer scholen mee willen doen, dat ik meer individuele leden krijg en dat er meet boeken worden uitgeleend. Gisteren kreeg ik opnieuw te horen dat ik mezelf moet afremmen. Terwijl ik dat gevoel al constant heb. Alles moet gebeuren in zo'n kort mogelijke tijd. Nimmer mag ik dralen of met postelastieken spelen. Ik besteed volgens mijn leidinggevende té veel tijd in voorbereiding en nazorg van een groepsbezoek, terwijl ik vind dat het niet anders kan. Dat ze dat niet snappen maakt me woest.
    Gisteravond moest ik als voorzitter van de FOC (feestoudercommissie) de eerste vergadering leiden in de buurt waar dit jaar het schoolfeest plaats vindt. De buurt deed erg moeilijk met één persoon in het bijzonder. Ik voelde me onjuist behandeld en nog kwader word ik er van als ik bedenk dat ik me onjuist heb laten behandelen. Ik moet beter voor mezelf opkomen.
    Ik ga in ieder geval op zoek naar een andere baan. Mijn geduld is op. Ferre, je mag die bal wel op gooien...

    BeantwoordenVerwijderen