Knapperd

En dit is um dan, al ruim 14 jaar m'n man.
Onbegrijpelijk dat er toen nog geen mobiele telefoons werden gebruikt en internet iets heel vaags was. Digitale fotografie? Nooit van gehoord! En knutselen met foto's deed je met een schaar en lijm. Wat geweldig grappig dat dat heden ten dage anders kan.

schoonzussen

Wat kan ik nog zeggen. Kijk en geniet.

Zussen

En wat dacht je van mijn zussen? Zie je overeenkomsten?

Knappe broers

Graag stel ik u voor aan deze knappe jongens, mijn broers. Trots!

Nena en haar fototoestel

En Nena bewerkt haar eigen foto's. Super toch?

Noa

Wat blijf ik zo'n klein kindje toch prachtig vinden (zucht...) Noa, het jongste dochtertje van Wiljo's broer en vriendin, was in de kerststemming en zodoende erg kusserig. Nena en Lena vonden het geweldig en vroegen steeds opnieuw om een kus. Noa gaf ze, met haar mond wagenwijd open.
Toen ze honger had, begon ze aan een stokbrood, die ze nauwelijks bij haar mond kon krijgen omdat ze haar armpjes te kort had.
Lieve Noa, ik heb weer van je genoten.

Nena en Lena

Nena en Lena. De twee blonde nichtjes. De een vindt ze sprekend op elkaar lijken, de ander ziet duidelijke verschillen. Even een onderzoekje... Wat vindt u?

dobbelspel

Een goede gewoonte wordt een traditie. Tijdens één van de kerstdagen bij de 'Kraaijen' doen we het 'dobbelspel'. Een ieder koopt een cadeautje van 5 euro en ook neemt iedereen iets mee van huis waar die vanaf wil. Dit jaar mochten voor het eerst de oudste kinderen ook mee doen. Goed voorbereid, want misschien ga je met niets naar huis, of met een of ander prul. Het was een prachtig feest waar ook de jongste kinderen bij betrokken werden. Uiteindelijk ging de strijd vooral om de krasloten en de zak met snoep. We gingen naar huis met: een Ernielamp, een pak snickers en marsen, cruesli, een vogelhuisje, rubikscube èn de krasloten. Die waren voor mij... Na het krassen bleek ik zelfs nog 2 euro en een nieuw kraslot te hebben gewonnen! Fantastisch toch!

winter op de boerderij

We genieten met z'n allen van deze bijzondere winter. De fijne sneeuw werd door de wind aan hopen gewaaid. Op sommige plekken was de sneeuwlaag wel een halve meter. Nena genoot met me mee en maakte met haar eigen camera ook mooie plaatjes.

Kerstvakantie. Logeren. Beau bij Bo. Veel spraakverwarringen. Appeltaart bakken. Gezellig. Stiekem snoepen. Giechelen. Samen in de jacuzzi. Warm. Met de blote voeten door de sneeuw. Koud. Genieten. Fijne meiden.

In IJzerlo, daar waar wij wonen, bestaat nog altijd "Zondagsschool". Ze horen daar verhalen uit de bijbel, doen spelletjes en knutseltjes. Nena en Bo gaan er elke zondagmiddag naar toe al heb ik sterk het vermoeden dat dat vooral om sociale redenen is. Het hoogtepunt van het jaar is elke keer weer het kerstspel. Weken vantevoren beginnen ze al met oefenen en elk jaar is het weer de vraag wie er de hoofdrol krijgt. Bo was dit jaar de eigenaresse van een hotel, een hele grote rol. Nena kwam duivels thuis omdat ze engel moest zijn en maar één zinnetje hoefde op te zeggen.

Afgelopen zondag was het zover. We zongen van "Komt allen tezamen" en "Er is een kindeke" en na de pauze was het kerstspel. En wat deden ze het mooi, die meiden van mij. Gloeiend van trots zat ik op het puntje van mijn stoel. Jammer genoeg was het in de zaal erg donker en was het lastig mooie plaatjes te schieten.

Wat je wel terug ziet op de foto is hoe nerveus Nena was en Bo vooral heel cool.

Christmas Food Court Flash Mob, Hallelujah Chorus - Must See!

Winter Wonderland

Er zijn momenten dat ik zo graag in een stad zou willen wonen. Nu het weer heeft gesneeuwd lijkt het helemaal alsof we afgesloten zijn van de rest van de wereld, maar het is zó mooi.

Nena doet klik klak

Van Sinterklaas kreeg Nena een fototoestel annex camera. Zonder verdere uitleg maakte ze direct geweldige filmpjes. Moet ik er nu zo om lachen omdat het mijn eigen dochter is of is het echt grappig? Op de achtergrond hoor en zie je haar neefje Mees.

Ingemaakt!

Onlangs had ik met mijn collega's van Bibliotheek Oost-Achterhoek een feestavond. Je kon je opgeven voor verschillende activiteiten, waaronder karten en lasergamen. Als een van de weinige vrouwen koos ik deze twee opties, de meesten gingen glowgolven (klonk mij ernstig suf in de oren...). De karters werden in twee groepen verdeeld. Ik zat bij twee mensen van het management team in de mange, Ton en Lynn. Ook deden er vele echtgenotes mee.

Het karten ging fantastisch! Ik genoot van de snelheid, van het inhalen van de collega's en van de strakke bochten die ik nam. Er klonk applaus toen ik uitstapte en zag dat ik (nipt) eerste was. Gewonnen van een heel aantal mannen... Yes!

Daarna volgde het lasergamen. We werden met zeven mensen in een ruimte losgelaten waarbij we als team werkten en voor ons zelf. In plaats van Lynn deed haar echtgenoot mee en zo kwam het dat ik tegen zes mannen speelde. Vlot en soepel bewoog ik me door de ruimte daar waar anderen angstig achter een paneel bleven zitten. Zelfs Robert, die bij defensie werkt, versloeg ik.

De rest van de avond liep ik op wolkjes.

Conclusie: Ik ben te snel voor de bibliotheekwereld, maar eigenlijk wist ik dit al.