Dus op 2 januari vertrokken Wiljo en ik (in de auto van Anita, ook bedankt) richting Fügen, Tirol, Oostenrijk. Het was een lange rit, maar ook de reis hoorde wat mij betreft al bij de vakantie. Aan het eind van de middag kwamen we aan. De anderen hadden al kunnen skiën en waren laaiend enthousiast. Ondanks dat we nog niet geskiet hadden doken we direct de Après Ski bar in.
De volgende dag kregen Wiljo en ik skiles, van Ron, een Nederlandse student. We leerden veel en dachten dat de volgende morgen direct toepassen: Eva, Wendy en Vincent namen ons mee naar, voor ons doen, een spannende, doch, blauwe piste. Ondertussen sneeuwde het soms al flink en daardoor werd het nog spannender. Maar wat is spanning fijn! Toch was het iets te hoog (haha...) gegrepen voor ons beide, we vielen vaak en dat deed ons zelfvertrouwen geen goed. Wiljo nam een bocht zó ruim dat hij een halve meter lager in een andere baan belandde. Omdat ik zelf net lag ('t was toch een lastig stukje) zag ik h'm zelfs niet meer. Gelukkig was Eva snel bij hem (en misschien de anderen ook wel, maar ik heb het niet helemaal helder...) Voorzichtig skiede Wiljo naar beneden (nou ja, voorzichtig... in ploeg gewoon keihard naar beneden, bochtjes maken lukte niet meer). Hij bleek zijn kniebanden verrekt te hebben. En zijn ski-avontuur eindigde hier.
Ondanks dat hebben we enorm genoten. Het skiën, de koude, de sneeuw, de spierpijn, de après ski, het gezelschap, het toepen, het hotel, Fügen, het was fantastisch.
Ondanks dat hebben we enorm genoten. Het skiën, de koude, de sneeuw, de spierpijn, de après ski, het gezelschap, het toepen, het hotel, Fügen, het was fantastisch.
Eva, Wendy en Vincent enorm bedankt! De volgende keer ga ik zeker weer mee!
Voor nog meer foto's kun je hier kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten