Gedacht op woensdag 21 juli, in de morgen, in het huisje van Anne
Ik sloof me uit om anderen te behagen. Ik doe dat omdat het lijkt alsof ik niet anders kan.
Van Wiljo verwacht ik vervolgens ook dat hij zich uitslooft, om míj te behagen. Dat gebeurt natuurlijk niet. Waar ik dan weer van baal. Da's een oneerlijke strijd.
Ik wil als Ferre zijn: zonder verwachtingen. Maar verwachtingen scheppen ook hoop. Verwachtingsloos lijkt me zo... leeg.
Willem zit tegenover mij chocolade te eten. Hij zocht een reep uit in de winkel. Ik hoop dat hij mij een stukje aanbiedt. Verwacht ik het ook? Nee.
Wat ik de laatste dagen zoal heb verwacht:
- dat het behang van de muur af zou zijn;
- dat het eten klaar zou zijn;
- dat de kinderen hun rommel hadden opgeruimd;
- dat iemand me hielp toen ik om hulp vroeg.
Maar wat ik totaal niet verwachte gebeurde ook:
- Eva kwam helpen behangen;
- ik kreeg een machtig mooi fototoestel voor mijn verjaardag;
- ik had onverwacht leuk bezoek;
- ik had een bijzonder, gezellige vrijdagavond met de Jacksons en rosé.
Vanavond gaan we catannen. Ik verwacht wel dat ik win...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Lieve Caro,
BeantwoordenVerwijderenHoe moeilijk om maximaal verwachtingsloos in het leven te staan. Het klopt dat je oudste broer mij hierin versterkt. Wat ik lees in je stuk hierboven is dat de verrassingen je vrolijk maken (klopt dat?). Dat is het mooie ervan. Mensen kunnen je verrassen op die manier. Tevens is het lastig om aan verwachtingen van een ander te voldoen, mn omdat deze niet altijd zijn uitgesproken. En wie zegt dat jouw verwachtingen dezelfde zijn als die van een ander? Invullen is hier ook onderdeel van. Invullen is een naar ding, waardoor vaak scheve gezichten ontstaan.
Je kan niet voorkomen dat je nooit wordt teleurgesteld, dat je nooit ook maar een minimale verwachting hebt. Die hebben we allemaal! Maar door je hier bewust van te zijn en het bij jezelf te houden geef je je omgeving meer kansen. Ik verwacht namelijk heus wel van Ferre dat hij van me houdt en dat ik op mijn verjaardag een fijn cadeau krijg. Dit komt ook omdat er ergens een ritme in je relatie komt (met wie dan ook) waardoor een aantal zaken bijna als vanzelfsprekend worden. Maar daar begint het namelijk! Zodra er een ritme is, worden verwachtingen bijna onuitgesproken gerealiseerd! Echter, door je hier van bewust te zijn "bescherm" je jezelf wel.
Ik vind dat je mooi schrijft.
En ik vind dat je het goed doet.
Kom maar us naar Arnhem, als ik ook thuis ben. En dan mag je ook slapen. Gaan we bomen. En onze verwachtingen naar elkaar us doornemen en dan elkaar verrassen :-). Maar let wel liefste Caro: ik verwacht niets :-)
Kus!
Weet je wel dat ik veel van je houd? X
BeantwoordenVerwijderen