Onlangs had ik met mijn collega's van Bibliotheek Oost-Achterhoek een feestavond. Je kon je opgeven voor verschillende activiteiten, waaronder karten en lasergamen. Als een van de weinige vrouwen koos ik deze twee opties, de meesten gingen glowgolven (klonk mij ernstig suf in de oren...). De karters werden in twee groepen verdeeld. Ik zat bij twee mensen van het management team in de mange, Ton en Lynn. Ook deden er vele echtgenotes mee.
Het karten ging fantastisch! Ik genoot van de snelheid, van het inhalen van de collega's en van de strakke bochten die ik nam. Er klonk applaus toen ik uitstapte en zag dat ik (nipt) eerste was. Gewonnen van een heel aantal mannen... Yes!
Daarna volgde het lasergamen. We werden met zeven mensen in een ruimte losgelaten waarbij we als team werkten en voor ons zelf. In plaats van Lynn deed haar echtgenoot mee en zo kwam het dat ik tegen zes mannen speelde. Vlot en soepel bewoog ik me door de ruimte daar waar anderen angstig achter een paneel bleven zitten. Zelfs Robert, die bij defensie werkt, versloeg ik.
De rest van de avond liep ik op wolkjes.
Conclusie: Ik ben te snel voor de bibliotheekwereld, maar eigenlijk wist ik dit al.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten