Noa

Wat blijf ik zo'n klein kindje toch prachtig vinden (zucht...) Noa, het jongste dochtertje van Wiljo's broer en vriendin, was in de kerststemming en zodoende erg kusserig. Nena en Lena vonden het geweldig en vroegen steeds opnieuw om een kus. Noa gaf ze, met haar mond wagenwijd open.
Toen ze honger had, begon ze aan een stokbrood, die ze nauwelijks bij haar mond kon krijgen omdat ze haar armpjes te kort had.
Lieve Noa, ik heb weer van je genoten.