Kinderboekenfestival

Zaterdag 8 oktober was het Kinderboekenfestival in De Storm. Ik was als bibliotheekmedewerker nauw betrokken bij de organisatie en mocht deze dag de foto's maken. Willem mocht ik meenemen en dat vonden we beide erg fijn...
De voorstelling van Jacques Vriens was ontroerend. Hij vertelde o.a. over het boek "Achtste groepers huilen niet". Een meisje, Akki, krijgt kanker en overleeft het niet. Jacques maakte dit als leerkracht in zijn groep mee. Het meisje met de rode pet is Anke, zeer vergelijkbaar met de hoofdpersoon. (Hij kon haar geen Anke noemen in het boek, dan was hij niet bij machte om over haar te schrijven) Het was muisstil in de zaal...

Namens de bibliotheek stond er ook een partytent klaar met daarin een bankje, loungekussens en lekker veel leesvoer. Er wordt wel eens geklaagd dat jongens te weinig lezen... Tip: geef ze eens een strip- of informatieboek.

Willem is gek van de boeken van Geronimo Stilton. Mensen die niets met kinderboeken te maken hebben zullen verbaasd zijn wanneer ik zeg dat de schrijver van de boeken een muis is...

Willem staat in ieder geval met zijn held op de foto. Nog meer foto's van deze geslaagde dag...

Zomerfeest

Het was in januari dat Ewald Schreurs me vroeg of ik zin had om te zingen in een gelegenheidsbandje. Dit bandje zou, voor zover mogelijk, bestaan uit IJzerlose muzikanten en spelen op het zomerfeest aldaar. Ewald trommelde meer mensen bij elkaar en zo was De IJzerchiefs geboren, met als IJzerlose mensen; J.P. Schepers op de bas, Ewald Schreurs drum. Jurgen Westerveld en ik zouden de zang doen. Daarnaast waren twee erg goede gitaristen gevraagd mee te doen, Geert Heusinkveld en Geert Lensink.
Afgelopen maanden is er veel en serieus geoefend. En wat was het fijn te merken dat het goed uit de verf kwamen. Niet eerder heb ik zó genoten van een optreden. Wat was ik trots op mijn mannen! Stiekem hoop ik dat er nog een vervolg komt.
Voor de andere foto's kun je hier even kijken.

Zomer!

Afgelopen dinsdag, 2 augustus, was ik met Ferdinand en Rinke, mijn twee oudste broers, bij de Slingeplas. Rinke was daar met zijn vijf zonen en een neefje, Ferdinand was er met zijn drie dochters en ik was er met Bo, Willem en Nena. Ik heb genoten.

Tikken tegen de maan

Was ik in de Kinderboekenwinkel (=hemel op aarde), liep ik eindelijk tegen het boek aan dat ik graag eens van dichtbij wilde bekijken; "Tikken tegen de maan", 50 kindergedichten uit Nederland en Vlaanderen verzameld door Joke van Leeuwen (=mijn heldin). Het is een prachtig boek, met op elke rechterbladzijde een gedicht met op de linkerpagina een illustratie (veelal nieuwe kunstwerkjes) passend bij het gedicht. Geniet met me mee.

Eikengeweld en mannenkracht

Vorig jaar juli, tijdens de harde storm waaide de top uit een eikenboom langs ons pad. Omdat het gevaar op herhaling bestond, kregen we toestemming deze boom om te zagen. Een jaar lang heeft deze 105 jaar oude boom langs het pad gelegen. Nu was het tijd om het mooie eikenhout te voorschijn te halen. Donderdag 7 juli kwam dhr. Breukers met zijn mobiele zaag. Ik was onder de indruk van alle krachten die vrij kwamen uit de machines, de mannen en natuurlijk uit de boom. Prachtig. Waar we het gezaagde eikenhout voor gaan gebruiken weten we nog niet. Misschien nog weer een verbouwingsprojectje?

Wandelen

Een zondagmiddagwandeling, in het Montferland. We volgden een route van zo'n 4,5 kilometer. Voor de jongste was het pittig, maar mopperen is ook haar middelste naam... Nadien wat gegeten bij restaurant 't Peeske. De vakantie was begonnen.

Verjaardag Wiljo

Omdat Wiljo de 22ste 40 werd, nam ik hem een dagje mee. Dinsdagavond begonnen we met een lekker diner bij "Bij Kobus". Daarna was er nog tijd over om naar de film te gaan. Héél relaxed, we waren met een man of vijftien in de bios (waarvan 4 werkelijk man waren). 's Nachts geslapen op de boerderij van "Willem en Yvonne", in Braamt. De volgende morgen een uur gewandeld door het Montferland waarna we nog wat dronken bij " 't Peeske". Toen kwam de grootste verrassing, ik heb er helaas geen foto's van. Ik nam Wiljo mee naar Palestra waar we samen een behandeling kregen van 2,5 uur, in onze blote kont... Totaal ontspannen gingen we even verderop en trokken we de skies onder om te gaan waterskiën. En potverdorie, het lukte hem uiteindelijk ook nog, hij kon een rondje, ik dus niet. Grr. Na een snack bij een niet nader te noemen hamburgergigant, reden we naar huis. De keuken was versierd en Wiljo kreeg nog een paar prachtige cadeaus; de nieuwste cd van Within Temptation en de eerste 4 seizoenen van Flikken Maastricht. Van Eva en Wendy kreeg hij een prachtige boxershort van BB, een paarse met zilveren details.

Het was een superleuke dag! Eva en Wendy wederom bedankt voor het zorgen voor onze kroost. We nemen jullie een keer mee naar "Bij Kobus", gaan we daar met z'n allen pannenkoeken eten, goed? Wiljo bedankt dat je je hebt laten verrassen, ik zou dat zelf toch lastig vinden.

Voor alle vaders

Slaapfeestje

O, was ik maar 12 zoals Bo 12 is. Trutten, giechelen, jacuzzi, maskertje. Wat heb ik heerlijk genoten van die mooie meiden met de mijne in het middelpunt van de belangstelling. Wat fijn dat het kon. Wat fijn dat het kan. Dank je wel Eline, Jet, Iris, Beau, Nathalie, Leah en Bo.

Gewoon leuk

Kwam deze tegen in mijn computerbestand. Ik vind het gewoon leuk.

Natuurschoon

Ook dit was Turkije. Prachtig natuurschoon (de waterval bij Manavgat), maar dat moet natuurlijk 's avonds wel verlicht worden... De Turken proberen overal een slaatje uit te slaan en ik zag daar vooral de humor van in.

Mensen

Het was fijn in Turkije. We waren niet alleen. Deze mensen waren er ook.

WWW

Wat een Waanzinnige Wijven! Ik had een fantastisch weekend met deze prachtige meiden. Super bedankt!

Communicatie bij de bushalte

De eerste die opkomt is Marijn, de broer van mijn man. Samen met Wilco, Arjan en Robin vormen ze het cabaretgroepje WARM. Bij de wedstrijd "On Stage" georganiseerd door De Storm, Winterswijk, wonnen ze en ze mogen 21 mei nog een keer hun kunsten vertonen. Ik wens ze heel veel geluk!

Ooievaars brengen geen kindjes

Fijne berichten vandaag. En daar ik momenteel veel met mijn neus in "Querido's poëziespektakel" zit, had ik al een schitterend gedichtje in mijn hoofd dat zo past bij IJsbrand, Tirza en de maand april... Er zat een kikker in de kerk/ samen met zijn vrouw/ te bidden dat de ooievaar/ hun nest niet vinden zou./ Wat jammer nou./ De ooievaar had het nest/ al lang en breed gevonden/ en terwijl de kikkers baden/ hun kikkertjes verslonden./ Wat zonde./ Of het zin heeft om te bidden/ laat ik liever in het midden/ maar ik beweer hardop: /ooievaars brengen geen kindjes./ Ze eten kindjes op. Maar dat wisten ze al ;)

Verjaardag Annie en Tirza

Natuurlijk, als je ergens tegenop ziet, valt het meestal mee. Men was in een goede bui en de cadeaus vielen in goede aarde. De grootste kinderen vermaakten zich met Donald Duckjes, met pijltjes gooien en keyboard spelen. De jongste kinderen werden geplaagd door hun ooms en tantes... Lieve Julea, Skip en Floris ik houd zo van jullie, ik moet er bijna van janken.

Voor Thea

Woest dat ik ben!

Na een aantal ingewikkelde gesprekken deze dag, waarbij ik na die tijd dacht: "Had ik maar..." en waarbij ik weer veel te beleefd ben gebleven, voel ik me nu woest. Ik voel iets in mijn lijf dat ik niet beter kan omschrijven dan dat het gedicht dat doet.

Moeders

Moet ik deze tekst ook aan mijn (bijna) 12-jarige dochter lezen? Misschien moet ik er even mee wachten... Laat ze h'm zelf ontdekken. Ik heb nog een kleine week de tijd om me voor te bereiden op de verjaardag van moeder Annie.

Fijne herinnering

17 juli 2010. Op de dag dat papa Gerrit vier jaar overleden was, vierden wij het leven. Hij zou niet anders gewild hebben en genoot mee. Wat een fijne herinnering. Wat een fijne mensen.

Indy Kraaijenbrink

Sinds gisteren, 6 maart, heb ik er een klein nichtje bij. Vanmiddag mochten we even kijken (én vasthouden). Zo'n mooi, lief, klein ding. Zo klein konden wij ze niet maken... Ze weegt maar 2700 gram!
Ook grote nicht Bo vindt het mooi en mag het graag even vasthouden.

Tommy Cooper "Magic Cloak"

Deze man doet me sterk denken aan oom Harry, gisteren sprak ik hem nog. Mijn ooms hebben zóveel humor, jammer dat de familie Hoftijzer daar samen niet méér van geniet. Dat er allerlei blokkades zijn. Ben ik blij dat ik wel heel hard om mijn eigen broers kan lachen.

Oude foto

Als ik ergens een hekel aan heb, is het wel een a-4tje maken voor een jubileum. Zó vervelend. Volgende week zijn Harry en Anny 50 (!!!!) jaar getrouwd. Harry is een broer van moeder Annie. We kregen een uitnodiging voor het feest. Leuk. Beetje ouwehoeren met neven en nichten doe'k veel te weinig.
Een week later viel er opnieuw een brief op de mat (haha, we hebben niet eens zo'n gleuf in de deur, maar gewoon een groene bus aan een boom...). Minder leuk. Opnieuw een uitnodiging. Nu om een bladzijde vol herinneringen en gelukwensen te maken voor Harry en Anny. Jakkes.
Ik kan me weinig herinnneren van oom Harry en tante Anny. Ja, dat Anny mij als peutertje mijn billen schoonpoetste op de wc, terwijl ik toch duidelijk om "Mama" had geroepen... Dat kon ik slecht op gaan schrijven.
Ik trok mijn stoute schoenen aan en ging op bezoek bij ma. Gelukkig hadden we de foto's nog. En dáár ben ik dan weer dol op. Ik heb dus nu een prachtige pagina gemaakt (wil je h'm zien, moet je maar op bezoek gaan bij Harry en Anny) en wilde met jullie de volgende foto delen.
Waarschijnlijk is dit plaatje zo'n 45 jaar oud. Met daarop pa en ma (rara...) en alle ooms en tantes Hoftijzer, opa Jan en oma Trui. Toch mooi.
Waar zo'n akelig a-4tje toe kan leiden.

snuffelstage

Wat gezellig! We hadden gisteren een stagiair. Neef Sam kwam stage lopen bij Wiljo en ontdekte dat ook boeren hun eigen vakjargon hebben. Want wat betekent het als een varken "staat", niet dat hij op zijn vier poten staat. En "spenen" zijn niet alleen die noppen waar de biggen hun melk uitzuigen. En wat is "terugberen"? En een beer is niet alleen een eng dier ergens ver weg in een duister woud. En gelt met een "t" was op de basisschool altijd fout, maar niet wanneer Sam het straks in zijn verslag schrijft.

Sam leerde veel gisteren.

Hij leerde bijvoorbeeld ook dat je sperma voor de KI in je broekzak moet doen omdat er geen zonlicht bij mag komen. En dat er berenlucht in een spuitbus zit en dat zo'n beer best heel groot en eng is. Dat een big heel hard kan schreeuwen, vooral wanneer je het vasthoudt. En dat daar de moeder heel onrustig van wordt.

We vonden het een geslaagde dag en Nena bewoorde dat tijdens het eten als volgt: "Ik wilde dat deze dag nog moest beginnen, dan kwam Sam nog een keer."

zomer 2008

Haha, deze vind ik zo grappig! Ik zie heel veel karaktertrekjes van mijn kinderen in dit korte stukje terug. Nena die weigert als een paardje bij een hindernis, Willem die vals speelt, Bo die heel veel lacht, Nena die het wel regelt, Willem met gras in zijn ogen en Bo die uiterlijk ook belangrijk vindt. Fantastisch!

Hand in my pocket

Wel zielig voor de duifjes...

This is the life

Hier ben ik dus best een beetje trots op. En kicken... Heerlijk zo op het podium en al die aandacht, mmm.

Eten, Bidden, Beminnen

Sinterklaas 2009 kreeg ik van Wiljo het boek Eten, Bidden, Beminnen. Nadat ik me door de helft van het boek heen had geworsteld vroeg ik Wiljo of ik er alsjeblieft mee mocht stoppen, het was me te taai.

Er kwam een film van het boek en mede doordat Julia Roberts (oh, ik mag lije als ik later zo uit mag zien...) er in meespeelde was ik er nieuwsgierig na en ging er samen met Marloes naar toe. Het was een prachtige film en daardoor pakte ik het boek opnieuw. Ik werd direct gegrepen door het verhaal van Elizabeth Gilbert. Met een potlood in mijn hand heb ik het boek gelezen en mooie stukken tekst van een kleur voorzien zodat ik ze gemakkelijk terug kon vinden.

I will not harbor unhealthy thoughts anymore.

Past zo bij mij. Er zijn dagen dat ik voortdurend last heb van kwade gedachten. Maar ik stuur ze weg. Ksst. Wegwezen. Vort. (Nu citeer ik Dagobert Duck)

Liz wil graag het ongrijpbare vierde niveau van het menselijk bewustzijn bereiken, het zuivere bewustzijn. De turiya-staat wordt dit genoemd.

Iemand die vanuit de turiya leeft, wordt niet beïnvloed door geestelijke stemmingswisselingen, is niet bang voor de tijd en laat zich niet kisten door verlies. 'Zuiver, schoon, leeg, rustig, ademloos, onzelfzuchtig, eindeloos, onvergankelijk, standvastig, eeuwig, ongeboren, onafhankelijk, zo vertoeft hij in zijn eigen grootheid,' zeggen de Upanishaden, de eeuwenoude heilige yogageschriften, over wie de turiya-staat heeft bereikt.

Dat wil ik ook! Ik moet op zoek naar een goeroe die mij hiermee kan helpen. Wonen er goeroes in IJzerlo?

Mooie Bo met Bril

Dit is ze dan. Mijn mooie meid, die me moeder heeft gemaakt. Dankzij mij heeft ze nu ook een bril... Erfelijk belast. Leve de hippe montuurtjes die te koop zijn. Leve haar moeder die niet vindt dat ze een 'ziekenfondsbrilletje' moet. Leve Bo die zich, na een paar flinke huilbuien (ook erfelijk...) bijeenraapte en vol trots haar nieuwe look showt. 't Is een kanjer!