Wiljo achter het stuur...

Zo nu en dan lukt het me Wiljo mee te krijgen boodschappen doen op vrijdagavond. Wiljo noemt het steevast 'winkelen', terwijl ik boodschappen doen meer als noodzakelijk kwaad zie en winkelen als een prettig tijdverdrijf en het doel totaal anders is.

Boodschappen doen dus, op vrijdagavond. Samen met Willem en Nena kropen we in onze Mercedes bus. Wiljo vroeg nog wie er ging rijden en daar ik meestal in de bus rijd, gunde ik hem dat pleziertje. Als ik iets langer had nagedacht had ik kunnen bedenken dat ik beter zelf het stuur in handen had kunnen nemen...

Wiljo heeft een aantal jaren geleden de beesten weggedaan. Dat betekent dat er op het land geen gras maar graan groeit en waar eerst de snijmaïs stond staat nu korrelmaïs. Dat afgewisseld met aardappels van een grote aardappelboer hier uit de buurt. Daar ik meer op de weg zit dan Wiljo, stelt hij me regelmatig de vraag: "Zijn ze al ergens graan aan het dorsen? Heb je al een hakselaar gezien? Waren ze maïs aan het combinen?" Voorheen was de vraag: "Ligt er gras los? Bij wie?" ( De ene boer vertrouwde hij meer dan de andere). Hij hangt aan mijn lippen wanneer ik vertel over de boer die stront uitrijdt in september...

Maar nu, Wiljo achter het stuur, in de oogsttijd, door het platteland richting dorp. Van álles te zien. Bij de een is de maïs er net af, bij de ander zijn ze bezig en de derde zit vast in de modder. De buurman heeft een nieuwe oude zaaimachine en probeert uit hoe goed die het doet. Het hoofd van Wiljo gaat van links naar recht en kijkt maar weinig op de smalle weg voor ons. En dat gaat goed totdat we langs de nieuwe aardappelopslag van de buurman rijden. Wiljo tuurt iets té lang naar links en na een "pas op" van mijn kant, schieten we met de rechterkant van de bus de weg af in de berm, bijna de sloot in. Wiljo, zoals hij is, herstelt zich snel. Ik echter zit met ernstige hartkloppingen op hem te foeteren. "Pas nou op... Kijk toch uit... Je hebt nóg drie man in de auto". Wiljo zegt met een glimlach dat het allemaal wel meevalt. Het ging toch allemaal goed en hij heeft nog nooit een schrammetje op de auto gemaakt. Toch neem ik de terugweg het heft in eigen handen en gooit Wiljo mij met alle plezier de sleutels toe. Jammer dat het al zo donker is.